Περί fediverse και λοιπών social

Πραγματικά η ιστορία με το fediverse θα πρέπει να γραφτεί σαν η τελευταία χαμένη ευκαιρία για πραγματικά ελεύθερα σόσιαλ, σαν η τελευταία ελπίδα διάσωσης της πληροφορίας και των ειδήσεων.
Ο πόλεμος που έχει δεχτεί και συνεχίζει να δέχεται (νέο κύμα τώρα) είναι εντυπωσιακός κυρίως εκ των έσω. Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν η συγκεκριμένη χρονική συγκυρία είναι τυχαία...

Το ίδιο συμβαίνει και στο ελληνικό κομμάτι του φυσικά και φαίνεται απ' την αποχώρηση όσων βαρέθηκαν την ησυχία της σκέψης και ανταλλαγής απόψεων και αναζητούν απεγνωσμένα βρισίδια, τσακωμούς και φασίστες.
Αυτό δείχνει και την ενδεχόμενη συμπεριφορά τους σε έναν άλλο ελεύθερο κόσμο όπου δεν θα υπήρχαν όλοι οι προαναφερόμενοι να γεμίζουν την κενότητα της ύπαρξης του καθενός.

Απογοήτευση και από την μαύρη κοινότητα που επιλέγει ρατσιστικό διαχωρισμό με το blacksky... Η αλήθεια είναι πως απ' την αρχή δε δέχθηκε η αγκαλιάσει αυτόν τον χώρο και να δημιουργήσει κοινότητες εντός και αποχώρησε προς blue sky. Ας μην εμβαθύνω περισσότερο σ αυτό γιατί θα γίνω δυσάρεστος.

Τα main social είναι σαν την κόκα...μπορεί να την κόψεις αλλά πάντα μένεις ψυχολογικά εξαρτημένος και ξανακυλάς εύκολα. Η παραπληροφόρηση είναι απερίγραπτη αλλά όλοι είναι οκ μ´αυτό αν εξυπηρετεί το αφηγημά τους, δεν μπα να είναι AI (πρόσφατο παράδειγμα του ΚΚΕ), ψεύτικη ειδηση, περσινή, αλλοιωμένη φωτογραφία... όλα καλά.
Μετά λύπης μου βλέπω ανθρώπους που είχαμε interaction καθημερινό στην "αντιπληροφόρηση" να βυθίζονται σε αυτόν τον βούρκο. Άλλοι πάλι που κάπως συγκατούνταν προ Μάσκ τώρα έχουν απελευθερωθεί και κάνουν επέλαση μπούρδας και ηλιθιότητας χωρίς κανέναν περιορισμό. Επίπεδο συζητήσεων καφενείου του 80 και ανάλυση Τριανταφυλλόπουλου στη ζούγκλα.
Χωρίς καμία αμφιβολία τα σόσιαλ είναι εδώ και χρόνια ένα πεδίο εκφασισμού όπως πολύ σωστά επισήμανε πρώτος ο Alex Afouxenidis, που συμβαδίζει και με την επέλαση της ακροδεξιάς στην πραγματική ζωή.

Ο κόσμος πάει κατά διαόλου και φυσικά ακόμα και στο fedi που είναι ένα bubble (και καλά κάνει) νοιώθει κάποιος στην πόρτα το ερχόμενο χτύπημα της μπότας της εξουσίας και της υπόλοιπης κοινωνικής διάσπασης που μας περιτριγυρίζει. Πλέον περισσότερο μοιάζει με μια κατάληψη που περιμένει την καταστολή... Αναμένουμε!